Από τους Βλάχους κατοίκους του Νέου Πετριτσίου το 1988 δημιουργείται Βλάχικος Σύλλογος με το όνομα “Ράμνα“.
Η ιστορία ξεκινάει ώς εξής…..
Την εποχή της διοίκησης του Αλή Πασά στα Ιωάννινα δημιουργήθηκαν προβλήματα με τους ελληνικούς πληθυσμούς που ζούσαν στην περιοχή κι έτσι ξεκίνησαν οι μετακινήσεις των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής, οι οποίες διαχωρίστηκαν κυρίως σε δύο φάσεις:
Η πρώτη φάση των μετακινήσεων σημειώθηκε ανάμεσα στο 1820 με 1822.
Στην χρονική αυτή περίοδο ο Αλή Πασάς ήταν σε ανοιχτή σύγκρουση με την κεντρική Οθωμανική εξουσία. Η δεύτερη φάση φάση των μετακινήσεων τοποθετείται στο 1822 με 1830.
Τα αίτια των μετακινήσεων αυτών μπορούν να θεωρηθούν και ως συνέπειες της επανάστασης του 1821.
Από αυτές τις δύο μετακινήσεις δημιουργείται ένα χωριό στο όρος Μπέλες (Κερκίνη) με το όνομα “Ράμνα“.
Η “Ράμνα” ήταν το μοναδικό χωριό στην Ανατολική Μακεδονία με αποκλειστικά Βλάχους κατοίκους που κατοικούσαν εκεί μόνιμα χειμώνα καλοκαίρι. Το όνομα Ράμνα στα σλαβικά σημαίνει πεδιάδα, περιγράφοντας έτσι και την διαμόρφωση του εδάφους όπου και βρίσκεται το χωριό.
Την άνοιξη του 1890 η Ράμνα είναι ένα χωριό με 65 σπίτια ενώ παλαιότερα τα σπίτια ήταν 150. Η μείωση του πληθυσμού είχε να κάνει με το ότι οι πολλοί κάτοικοι του χωριού είχαν εγκατασταθεί στην Τζουμαγία (Ηράκλεια) και στο Ντεμίρ Χισάρ (Σιδηρόκαστρο).
Στο χωριό υπήρχαν οικογένειες οι οποίες κατάγονταν από την Νέβεσκα (Νυμφαίο), την Σαμαρίνα και την Αβδέλα. Επίσης υπήρχαν οικογένειες που η καταγωγή τους ήταν από τη Μοσχόπολη και τη Νικολίτσα του Γράμμου. Εκείνη την χρονιά ο πληθυσμός της Ράμνας αποτελούνταν από 325 άτομα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί από τους κατοίκους μετακινήθηκαν στην Καβάλα όπου εργάζονταν στα καπνομάγαζα.
Κάθε χρόνο στην γιορτή του Αποστόλου Παύλου γινόταν πανηγύρι το οποίο διαρκούσε τρεις μέρες. Λειτουργούσε ελληνικό σχολείο και παρά τις προσπάθειες και τις απειλές των Βουλγάρων για δημιουργία βουλγαρικού σχολείου οι κάτοικοι δεν υπέκυψαν. Παράλληλα στο χωριό αναπτύχθηκαν ομάδες αντίστασης με μακεδονομάχους και καπετανάτα. Σημαντική ήταν η βοήθεια των κατοίκων στον απελευθερωτικό πόλεμο του 1913. Ο ελληνικός στρατός με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και οδηγό τον Παρθένη Νικόλαο έναν κτηνοτρόφο από την Ράμνα ελευθέρωσε την περιοχή. Χαρακτηριστική ήταν η γενναιότητα του Παρθένη που τραυματίσθηκε στην μάχη της Βέτρινας και εκτός από αυτή την βοήθεια τροφοδοτούσε τον ελληνικό στρατό για ενάμιση μήνα με ζώα από το κοπάδι του.
Η στάση αυτή των κατοίκων δεν ξεχάστηκε από τους Βούλγαρους κι έτσι το 1916 σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της Ράμνας εξορίστηκαν στη Βουλγαρία. Όσοι ήταν στα καπνομάγαζα της Καβάλας εξορίστηκαν στην Σερβία και μετά από περιπλάνηση τριών ετών γύρισαν πίσω στην Ελλάδα το 1919 όπου και βρήκαν το χωριό τους κατεστραμμένο.
Έτσι λοιπόν αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν στα χωριά Πετρίτσι και Βυρώνεια. Λίγες οικογένειες (περίπου 10) εγκαταστάθηκαν πάλι στην Ράμνα έως τις 6 Απριλίου 1941 όπου βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς και καταστράφηκε τελείως.
Από τους Βλάχους κατοίκους του Νέου Πετριτσίου το 1988 δημιουργείται Βλάχικος Σύλλογος με το όνομα “Ράμνα“.
Οι δραστηριότητες του συλλόγου συμπεριλαμβάνουν τη λειτουργία μουσικών και χορευτικών τμημάτων για παιδιά αλλά και μεγάλους.
Ο σύλλογος κάθε χρόνο βραβεύει τους καλύτερους μαθητές του χωριού καθώς και τους εισακτέους στα πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. αλλά και όποια άλλη αξιόλογη προσπάθεια γίνεται.
Οργανώνει ομιλίες με διάφορα θέματα και συμμετέχει κάθε χρόνο στο Πανελλήνιο Αντάμωμα Βλάχικων Συλλόγων το οποίο διοργανώνει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Βλάχων.
Πηγή : Σύλλογος Βλάχων Ν. Πετριτσίου “Η Ράμνα”