Η Κουμαριά είναι ένα ορεινό χωριό του Ν. Ημαθίας, χτισμένο στους πρόποδες του ανατολικού Βερμίου με μέσο υψόμετρο 780μ.
Είναι Τοπική Κοινότητα και ανήκει διοικητικά στο Δήμο Βέροιας.
Βρίσκεται 13 χλμ. Δ. της πόλης της Βέροιας και 12 χλμ. Ν. του χιονοδρομικού κέντρου Σελίου.
Έχει πληθυσμό περίπου 60 κατοίκων την χειμερινή περίοδο ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες ο πληθυσμός της αυξάνεται και φτάνει και τους 350 κατοίκους.
Κουμαριά τον χειμώνα
Η Κουμαριά ήταν κάποτε ο μόνος οικισμός του Βερμίου που κατοικούνταν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Οι κάτοικοί της είναι ως επί το πλείστον Βλάχοι και πρόσφυγες από τον Πόντο.
Οι πρόγονοι των σημερινών Βλάχων κατοίκων της Κουμαριάς εγκαταστάθηκαν σε αυτό, αφού πρώτα αγόρασαν το τσιφλίκι των 30.000 στρεμμάτων περίπου στα τέλη του 19ου αιώνα, προερχόμενοι από το Κάτω Βέρμιο και το Ξηρολίβαδο. Έλκουν την καταγωγή από τσελιγκάδες των ορεινών οικισμών των Γρεβενών και κυρίως από κτηνοτροφικές οικογένειες της Αβδέλλας και την Σαμαρίνας οι οποίες αναζητώντας εύφορους βοσκότοπους για τα ζώα τους κατέβηκαν στην περιοχή του Βερμίου. Η αρχική ονομασία του ήταν Δόλιανη που σημαίνει χαμηλότοπος ή κοιλάδα. Το 1918 με το Βασιλικό Διάταγμα «Περί αναγνωρίσεων κοινοτήτων έν τη Γενική Διοικήσει Θεσσαλονίκης» έγινε κοινότητα (ΦΕΚ152/09-07-1918) η οποία περιελάμβανε και το Κάτω Βέρμιο και το Ξηρολίβαδο, και το 1926 μετονομάστηκε σε Κουμαριά (ΦΕΚ401/12-11-1926).
Σήμερα το χωριό δεν έχει αμιγή βλάχικο πληθυσμό, καθώς μετά τα γεγονότα του 1922 εγκαταστάθηκαν σ’ αυτό μια ομάδα περίπου 30 προσφυγικών οικογενειών από τον Πόντο.
Μετά τα γεγονότα του 1822 με την καταστροφή της Νάουσας και των οικισμών του Βερμίου το παλιό χωριό καταστράφηκε. Το μόνο που έμεινε από τον παλαιό οικισμό είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Το σημερινό χωριό χτίστηκε στα ερείπια του παλιού.
