Σουράτισσες, από τη λέξη σουράτ που σημαίνει στα βλάχικά φιλενάδα.
Έθιμο των γυναικών της Ηράκλειας Σερρών του οποίου οι ρίζες χάνονται στον χρόνο και που ξεκίνησε από τον βλάχικο μαχαλά της.
Τις τελευταίες δεκαετίες έχει πάρει καθολικό χαρακτήρα. Κάθε Σάββατο του Αγίου Θεοδώρου ή των Αγίων Θεοδώρων, όπως έχει επικρατήσει, οι βλάχες της Ηράκλειας, αφού μετά την Καθαρά Δευτέρα ασχολούνταν όλη την εβδομάδα με την καθαριότητα των σπιτιών τους, «πιάνονταν Σουράτισσες». Επισκέπτονταν φιλικά, γειτονικά σπίτια αφήνοντας πίσω τους διαφωνίες και παρεξηγήσεις, και ζητούσαν συγγνώμη μεταξύ τους.
Ήταν μια ειλικρινής και ουσιαστική ένδειξη μετάνοιας και εξιλέωσης καθώς είχε ήδη ξεκινήσει η νηστεία του Πάσχα. Οι νοικοκυρές είχαν έτοιμα νηστίσιμα κεράσματα και δεσπόζουσα θέση είχε πάντα ο σιμιγδαλένιος χαλβάς.
Ακολουθούσε γλέντι στον βλάχικο μαχαλά υπό τον ήχο του ζουρνά και του νταουλιού που προσέδιδε εορταστικό χαρακτήρα στη βραδιά.
Το έθιμο εξαπλώθηκε σε όλη την Ηράκλεια και τις τελευταίες δεκαετίες αναβιώνει σε χώρους διασκέδασης με την υποστήριξη των τοπικών Συλλόγων.
Ευχή όλων μας να είμαστε ΓΕΡΕΣ και να ανταμώσουμε του χρόνου όλες μαζί για να “πιαστούμε Σουράτισσες”!
φωτογραφικό αρχείο Kostas Poulios και Σύλλογος Βλάχων Ηράκλειας
