Γράφει ο Κώστας Παγανιάς (πρώην Κοινοτάρχης Διστράτου)
Ο αμαξιτός δρόμος μήκους 61 χιλιομέτρων διανοίχτηκε το 1957 (φωτο με την μπουλντόζα έξω από το Δίστρατο). Ήταν τόση η χαρά των κατοίκων και τα δώρα στον μπουλντοζιέρη ήταν βελέντζες, αρνιά, ρούχα κλπ. Βέβαια ο δρόμος στενός, ανηφορικός, ισα ισα μια μαχαιριά της μπουλντόζας. Όπου είχε βράχο τον προσπερνούσε.
Με καλές καιρικές συνθήκες η διαδρομή χρειαζότανε 6-7 ώρες. Δεν μας πείραζε όμως. Η χαρά που πηγαίναμε με το αυτοκίνητο στα Γρεβενά ήταν απερίγραπτη..Οι εμπορικές συναλλαγές με τα Γρεβενά ήταν τεράστιες. Τα πάντα οι Διστρατιώτες από τα Γρεβενά τα αγόραζαν. Μαλλιά, τρόφιμα. άλευρα, ζωοτροφές, οικοδομικά υλικά, είδη οικιακής χρήσης, τα πάντα..
Θυμάμαι τους εμπόρους Λαιος, Λαζος, Καρακασίδης, Στοκας, Ριζος, Κωτίδης, Γιάτσιος, Δούκας, Μιδγάνης, Μωυσιάδης, Σαμαράς, Αναγνώστου, Γκολετσος, Χαλατσογλου κ.α.
Στο παζάρι (στο ρολόι), κάθε Παρασκευή 50 και πλέον χωριανοί (όσους χωρούσε το φορτηγό) έκαναν προμήθειες κάθε είδους.Οι έμποροι των Γρεβενών πάντοτε περίμεναν με ενδιαφέρον τους Διστρατιώτες. Γινότανε μεγάλος τζίρος. Όμως είναι αλήθεια και το έχω ζήσει, ότι ήταν πολύ ευγενικοί και πολύ φιλόξενοι. Έδειχναν ανθρωπιά και σεβασμό στους Μπραζιωτες.
Για όλα αυτά και πάρα πολλά άλλα υπήρχε διανομαρχιακή συγκοινωνία ΔΙΣΤΡΑΤΟ – ΓΡΕΒΕΝΑ την οποία εκτελούσε με το φορτηγό του ο Αθανάσιος Βαταλαχος από το Σπήλαιο.
Ιδιοκτήτης και οδηγός ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΤΑΛΑΧΟΣ ,εκτελούσε την θερινή συγκοινωνία Δίστρατο -Γρεβενά από το 1960 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Ικανός και υπομονετικός οδηγός, δάμαζε όλες τις δυσκολίες του δρόμου.
Λάσπες, ανηφόρες, ρέματα, ποτάμια, στροφές, κατηφόρες… τίποτε δεν αντιστέκονταν στο τετρακίνητο MERCEDES 322. Tόνοι τα εμπορεύματα κάθε είδους, επιβάτες 30, 40, 50, όλα μαζί στην καρότσα. Αλυσίδες και στους τέσσερις τροχούς. Όταν έβρεχε, κι ο μουσαμάς από πάνω μας.
το χιόνι καθαρίζονταν απο τους Μπριαζίώτες με τα φτυάρια!!
16 Απριλιου1969 Δίστρατο-Γρεβενά θέση Μπότσια στο λεγόμενο ”φρύδι” το χιόνι καθαρίζονταν από τους Μπριαζίώτες με τα φτυάρια!!
Χιλιάδες κυβικά χιονιού με προσωπική εργασία .Χιόνι σκληρό βαρύ …..Επειδή δεν εύρισκαν πάτο στο χιόνι ,έστρωναν κλαδιά στις ρόδες …. Αρκεί να περνάει το φορτηγό Από την χαρά τους για το πέρασμα στόλιζαν με κλαδιά και το φορτηγό.Ηρωισμός ,προσφορά ,εθελοντισμός !!!Αυτά σήμερα είναι άγνωστες έννοιες.Εκτός από τον Βαταλάχο ερχότανε στο χωριό ο Καραγιάννης, ο λεγόμενος Αρκοδούλης, από το Μοναχίτι με ένα MERCEDES γουρούνα!Με αυτόν έχουμε βουλιάξει και έχουμε κοιμηθεί δυο βραδιές έξω. Στο ”Λόλα” ήταν, στην ποταμιά της Σμίξης Θυμάμαι επίσης τον Κοσματοπουλο, τον Ψάρια, τον Θεοχαρη, τον Κιτσουλη. Στην Σμίξη σταματούσαμε πάντα στην πλατεία. Αγοράζαμε κρέατα, εκατοντάδες κιλά. Είχε πολλά κρέατα η Σμίξη, ήταν κτηνοτροφικό χωριό.
Άιντε ξανά στην καρότσα για άλλες τέσσερις ώρες! Δυο για την Μπότσια που είναι τώρα το χιονοδρομικό και άλλες δυο για το χωριό. Αν δεν βούλιαζε το φορτηγό
Αυτά μέχρι αρχές του 1980.
ΟΜΟΡΦΗ ΑΛΛΑ ΓΛΥΚΕΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ
.
